یکی از تکنولوژی هایی که هر روز داره پیشرفت میکنه و زندگی مارو تحت تاثیر خودش قرار میده، اینترنت هستش. خیلی سال پیش درست زمانی که اینترنت ساخته شد و کم کم در دسترس عموم قرار گرفت، کامپیوترا می تونستن به وسیله ی اینترنت به همدیگه متصل بشن و کارای ساده ای انجام بدن. با گذر زمان و پیشرفت اینترنت و کامپیوترا، کاربردای اینترنت هم بیشتر شد و امروزه برخلاف گذشته، علاوه بر کامپیوترای بزرگ قدیمی، دستگاه های مختلف دیگه ای مثل کامپیوترای شخصی، ابر کامپیوترا یا همون ابر رایانه ها، گوشی های موبایل یا تبلت ها، تلفن های هوشمند و... تونستن به اینترنت وصل بشن و کارای زیادی انجام بدن. مثلا اوایل تلفنای همراه می تونستن کارای ساده مثل تماس گرفتن یا ارسال پیامک رو انجام بدن ولی با وصل شدن به اینترنت و پیشرفت سخت افزارا و نرم افزارای مختلف، در واقع تلفنای همراه؛ هوشمند شدن و به همین خاطره که امروزه بهشون تلفنای هوشمند میگن و علاوه بر کارای ساده مثل تماس گرفتن یا ارسال پیامک، مثلا با وصل شدن به اینترنت می تونین با افراد مختلف از سراسر دنیا تماس تصویری برقرار کنین و خیلی از کاربردای دیگه از اینترنت تو زندگی روزمره و عادی انسان امروز!

اینترنت اشیاء (IOT) چیه؟

کلمه ی Things در عبارت Internet Of Things یا به اختصار IOT به معنی «چیز» هستش و ترجمه ی درست اون میشه اینترنت چیزها ولی به این خاطر که از کلمه ی «چیز» در فارسی برداشت های مختلفی و همچنین برداشت های غیر مؤدبانه ای میشه، از کلمه ی اشیاء استفاده میکنن که در این صورت باید در عبارت انگلیسی هم از کلمه ی Objects به معنی اشیاء استفاده بشه و بگیم Internet Of Objects که درست معنی اینترنت اشیاء رو بده  پس معنی درستش اینترنت چیزهاست. خب سوالی که اینجا پیش میاد اینه که چرا بهش اینترنت چیزها میگن ولی اینترنت اشیاء نمیگن؟ در واقع وقتی صحبت از اشیاء میشه، منظور اینه که اشیاء رو به اینترنت وصل کنیم ولی ایده ی اصلی اینترنت چیزها فقط محدود به اشیاء سرد و بی جون نمیشه، بلکه منظور اینه که بتونیم چیزای مختلفی از اشیاء بی جون گرفته تا موجودات زنده رو به اینترنت وصل کنیم. اینترنت اشیاء یا به طور صحیح تر اینترنت چیزها در واقع ادامه ی روند تکامل اینترنت هستش، به طوری که اینترنت ساخته شد و کامپیوترا و شبکه ها بهش متصل شدن، الانم داریم چیزای بیشتری رو بهش وصل می کنیم مثل تلویزیون، یخچال و... که در مقیاس بزرگتر حتی شهرها رو هم به اینترنت وصل می کنیم که باعث میشن شهرای هوشمند به وجود بیان و همینطور ادامه میدیم و چیزای بیشتری رو به اینترنت وصل می کنیم.

اینترنت اشیاء (IOT) چطوری کار میکنه؟

همونطور که گفتم، ایده ی اصلی اینترنت اشیاء یا به طور صحیح تر اینترنت چیزها اینه که بتونیم چیزای مختلفی رو به اینترنت وصل کنیم. مثلا کامپیوترا و گوشی های موبایل به اینترنت وصل شدن، آدما به اینترنت وصل شدن، کم کم دارن تلویزیون ها به اینترنت وصل میشن، در آینده هم چیزای دیگه مثل یخچال و حتی حیوانات خونگی مثل سگ ها به اینترنت وصل میشن. این وسط حجم زیادی از داده ها و اطلاعات وجود داره که روی اونا پردازش های مختلفی میشه. مثلا شما توی گوشی موبایل خودتون اینقدر فضا ندارین که کل آرشیو موسیقی دنیا رو ذخیره و گوش کنین، واسه همین از طریق همون گوشی موبایل به اینترنت وصل میشین و می تونین از طریق بستر اینترنت و استفاده از سرویس های آنلاین پخش موسیقی به آهنگای مورد نظرتون گوش کنین. در واقع اینجا شما برای گوش دادن به آرشیو موسیقی کل دنیا نیازی به گوشی موبایلی با فضای خیلی زیاد ندارین، بلکه باید به کامپیوتری با این فضای زیاد وصل بشین! اینجاست که پای فضای ابری و رایانش ابری به اینترنت اشیاء باز میشه که در این مورد قبلا تو مطلب «رایانش ابری و فضای ابری چیه؟» حسابی توضیح دادم. در واقع ایده ی اصلی رایانش ابری اینه که یک یا چندتا کامپیوتر در بستر اینترنت دارن کار میکنن. مثلا من اگه میخوام ۱۰ گیگابایت از فایلای شخصیمو ذخیره کنم ولی روی کامپیوترم فضای کافی ندارم، خب در عوض کامپیوترم رو به اینترنت وصل میکنم و از طریق سرویس های ارائه دهنده ی فضای ابری، از طریق اینترنت اون ۱۰ گیگابایت فایل رو داخل یه کامپیوتر دیگه ذخیره میکنم و هروقت خواستم هم میتونم دوباره از اون کامپیوتر با اتصال به اینترنت دانلودش کنم.
امروزه خونه های هوشمند در سطح دنیا در حال پیشرفت و فراگیر شدن هستن، به طوری که این خونه ها پر هستن از سنسورا و حسگرای مختلف که با جمع آوری اطلاعات در مورد سبک زندگی شما در حال یادگیری هستن. مثلا تو فصل زمستون یا تابستون به دمایی که بدن شما بهش عادت داره، با استفاده از سیستم گرمایشی یا سرمایشی دمای خونه رو برای شما تنظیم میکنن. در واقع این سنسورا یا حسگرا همش درحال جمع آوری اطلاعات و یادگیری از سبک زندگی شما هستن، همش دما رو اندازه گیری میکنن و... اما اینقدر قدرت ندارن که بخوان روی این اطلاعاتی که به دست میارن پردازش انجام بدن یا این اطلاعات رو تجزیه و تحلیل کنن تا بفهمن شما دوست دارین دمای خونتون چقدر باشه و از این کارا که نیاز به پردازش اطلاعات دارن. در واقع این سنسورا یا حسگرای ساده و ابتدایی شروع به جمع آوردی اطلاعات کرده، سپس به اینترنت وصل میشن و از طریق اینترنت شروع به ارسال این اطلاعات به کامپیوترایی که توان پردازش کافی رو دارن میفرستن. بعد اون کامپیوتر شروع به پردازش اطلاعات دریافتی میکنه تا بفهمه شما دوست دارین دمای خونه چطوری باشه و در نهایت با فرستادن اطلاعات جدید و دستور دارن به حسگرا یا سنسورایی که داخل خونه ی شما وجود داره، دمای محیط طبق عادات شما تنظیم میشه! خب همونطور که توی مثال خونه های هوشمند دیدیم، در حال حاضر چیزایی که تو اینترنت اشیاء داریم خیلی ساده و ابتدایی هستن ولی هر روز دارن به سرعت پیشرفت میکنن. در واقع در حال حاضر مثلث آتشین اینترنت اشیاء از سه رأس حسگر، ارتباط و پردازش تشکیل شده. حسگر یا سنسور روی دستگاه مورد نظر ما قرار داره و کارش جمع آوری اطلاعاته، پردازش اطلاعات سنسور از طریق رایانش ابری اتفاق می افته و ارتباط هم از طریق اینترنت برقرار میشه.

تاریخچه اینترنت اشیاء (IOT)

خب الان که با مفهوم کلی اینترنت چیزها یا همون اینترنت اشیاء آشنا شدیم، بهتره یه نگاهی به تاریخچه ی این تکنولوژی بندازیم. مفهوم وصل کردن دستگاه های مختلف به اینترنت اولین بار تو سال ۱۹۸۲ میلادی مطرح شد و دانشگاه کارنگی ملون (Carnegie Mellon) داشت رو یه دستگاه فروش کار میکرد، مثل همین دستگاهایی که داخلش پول میندازیم و نوشیدنی میخریم. نام این دستگاه رسماً به عنوان اولین شیء وصل شده به اینترنت ثبت شد و با اینکه امکانات زیادی نداشت ولی می تونست حداقل بگه که چقدر نوشیدنی موجودی داره و اینکه آیا نوشیدنی هایی که موجود داره، خنک هستن یا نه  در سال ۱۹۹۹ میلادی شخصی به اسم کوین اشتون (Kevin Ashton) از عبارت اینترنت چیزها یا همون Internet Of Things استفاده کرد و گفت:
«جهانی میاد که در اون هرچیزی از جمله چیزای بی جون برای خودشون یه هویّت دیجیتال دارن و به کامپیوترا اجازه میدن که اون هارو سازماندهی و مدیریت کنن. اینترنت درحال حاضر همه ی مردم رو بهم متصل میکنه ولی با اینترنت چیزها، تمام چیزها به هم متصل خواهند شد!»

کاربردهای اینترنت اشیاء (IOT)

اینترنت اشیاء یا بهتره بگیم اینترنت چیزها، با اینکه هنوز کارایی که انجام میده ساده و ابتدایی هستن ولی سرعت پیشرفتش خیلی زیاده و کشورای دنیا توی این زمینه سرمایه گذاری های زیادی کردن. با توجه به این حرفا، با چندتا مثال ساده شروع میکنم تا به مثال های بزرگتر برسیم. خب اولش اینترنت در دسترس عموم قرار گرفت بعد شبکه ها و کامپیوترا به اینترنت وصل شدن، همچنین گوشی های موبایل، تبلت ها و انسان ها به اینترنت وصل شدن و هر روز تعداد چیزایی که به اینترنت وصل میشن افزایش پیدا میکنه. یکم بالاتر یه مثال از خونه هایی زدم که از طریق حسگرا به اینترنت وصل شدن و دمای محیط خونه رو تنظیم می کنن. غیر از این مثلا دوش حموم خونمون به اینترنت وصل میشه و چند دقیقه قبل از اینکه حموم بریم، دمای آب رو بر اساس اطلاعاتی که از رفتار بدن ما جمع آوری کرده تنظیم میکنه. امروزه با گسترش اپلیکشن ها و برنامه هایی که می تونیم روی گوشی های موبایل خودمون نصب کنیم، می تونیم کنترل بیشتری روی اشیاء داشته باشیم. مثلا از خونه بیرون رفتین و فراموش کردین که تلویزیون رو خاموش کنین. خب تلویزیون شما به اینترنت وصله، گوشی موبایل شما هم به اینترنت وصله، فقط کافیه از طریق اپلیکیشن یا برنامه ای که روی موبایل خودتون نصب دارین تلویزیون رو خاموش کنین.
لامپ ها یه گروه دیگه از چیزها هستن که به اینترنت وصل شدن. آره، لامپ! همون اشیائی که معمولا گرد و غلمبه هستن و توی خونه و کوچه و خیابون وجود دارن، الان به اینترنت وصل شدن و قابل برنامه ریزی و برنامه نویسی هستن. فقط کافیه توی اینترنت در مورد لامپ های هوشمند یه جستجوی ساده بکنین که لامپ فیلیپس هیو (Philips Hue) یه نمونه از همین لامپ هاست. این لامپ ها به اینترنت وصل میشن و شما می تونین رنگ اونا رو به راحتی مثلا از طریق اپلیکیشن موبایلتون تغییر بدین و دیگه چیزی بیشتر از یه لامپ آفتابی یا مهتابی ساده هستن! حتی می تونیم این لامپ هارو برنامه ریزی هم بکنیم، مثلا بهشون دستور بدیم که از ساعت ۱۱ شب تا۸ صبح خاموش باشن، بعد ساعت ۸ صبح با نور نارنجی بیدارمون کنن و... که واقعا خیلی جالب و همینظور گرون قیمت هستن
امروزه صنعت خودروسازی برخلاف ایران، توی دنیا خیلی پیشرفت کرده و خودروهای خودران و کلی فناوری های جدید و الکترونیکی داخل خودروها به کار میره. یکی از مشکلاتی که اغلب ما ایرانیا تو ماشینای مونتاژ ملی مثل پراید و پژو داریم، دمای ماشینه! مثلا فرض کنین که تو یه روز گرم تابستونی، ماشینتون رو آفتاب گرفته. وقتی میخواین وارد ماشین بشین؛ هوای داخل ماشین اینقدر گرم شده که آدم توی ماشین بخارپز میشه  یا تو یه صبح سرد زمستونی میخواین برین سرکار، وقتی داخل ماشینتون میشین تا با سلام و صلوات روشنش کنین، حسابی یخ میزنین. حالا فرض کنین یه ماشین خیلی خیلی بهتر دارین که به اینترنت وصله. گوشی موبایل یا تبلت شما هم به اینترنت وصله و چند دقیقه قبل از اینکه وارد ماشین بشین از طریق برنامه ای که روی دستگاهتون نصب دارین، می تونین سیستم تهویه مطبوع ماشین رو به کار انداخته و بسته به شرایط، هوای داخل ماشین رو سرد یا گرم کنین. حالا فرض کنین یه روز سخت داشتین و ماشینتون رو توی پارکینگ پارک کردین، به طوری که سمت راست و چپ ماشین شما هم دوتا ماشین دیگه پارک شده و نمی تونین سوار ماشینتون بشین. خب بازم ماشین شما به اینترنت وصله، تلفن همراه شما هم به اینترنت وصله و فقط کافیه وارد برنامه ای که روی موبایلتون نصبه بشین، ماشینو روشن کنین و چند متر جلوتر بیارین تا از جای پارک خارج بشه و شما بتونین سوارش بشین!
اینترنت اشیاء در زمینه ی پزشکی و سلامتی هم داره پیشرفت میکنه. مچ بندها یا دست بندهای سلامتی و هوشمند که امروزه خیلی دارن فراگیر میشن، انواع و اقسام سنسورا رو با خودشون همراه دارن. این سنسورا کارایی مثل اندازه گیری ضربان قلب، محاسبه ی مسافت طی شده، شمارش قدم هایی که برمیداریم و خیلی کارای دیگه رو انجام میدن. فقط کافیه مچ بند هوشمند و گوشی موبایل شما به اینترنت وصل بشه و از طریق اپلیکیشن موبایل شروع به کار کنین. حالا میشه همین دستگاه که اندازه ی مچ دست انسان ساخته شده رو یکم بزرگتر کنیم تا مثل قلاده دور گردن حیوانات خونگی مثل سگ و گربه هم جا بگیره. اونوقت می فهمیم که مثلا سگ ما امروز چقدر تحرک داشته و راه رفته یا گربه ی گم شده ی خودمون رو از طریق جی پی اس (GPS) پیدا کنیم. در واقع اینجاست که حیوانات هم به اینترنت وصل میشن و دیگه اینترنت محدود به اشیاء نمیشه، بلکه چیزای مختلفی از اشیاء بی جون گرفته تا موجودات زنده بهش وصل میشن و صحیح تره که بگیم اینترنت چیزها، نه اینترنت اشیاء!
وقتی حرف از اینترنت اشیاء میشه، شهر هوشمند یکی از چیزایی هست که به ذهنمون میاد ولی در واقع منظورمون از شهر هوشمند چیه؟ منظور از شهر هوشمند اینه که شروع کنیم به اینکه جزء جزء شهرها رو به اینترنت وصل کنیم. مثلا یکی از مشکلات اساسی که شهرای بزرگ و شلوغ دارن، مشکل جای پارک هست. حال کافیه دوربین های کنترل ترافیک که در سطح شهر وجود دارن به اینترنت وصل بشن و اطلاعاتشون با مردم به اشتراک گذاشته بشه، اونوقت افراد قبل از اینکه جایی برن می تونن مطلع بشن که اصلا جای پارکی براشون وجود داره یا باید با سلام و صلوات تو کوچه پس کوچه ها دنبال جای پارک بگردن. توی فضای سبز شهر که توسط شهرداری آبیاری میشه، با استفاده از حسگرایی که میزان رطوبت خاک رو اندازه میگیرن میشه فهمید که چه زمانی نیاز به آبیاری هست تا در مصرف آب صرفه جویی بشه! حال اگه این حسگرا از طریق اینترنت به مرکز هواشناسی وصل بشن، میتونن مطلع بشن که چه روزایی احتمال بارش برف یا بارون وجود داره تا اون روزا آبیاری انجام نشه و در مصرف آب صرفه جویی بشه!
امروزه دستیارای صوتی و اسپیکرای هوشمند خیلی خوب دارن پیشرفت میکنن و مرسوم میشن. به عنوان مثال میشه به دستیارای صوتی گوگل یا آمازون اشاره کرد که همراه با اسپیکرای هوشمند عرضه میشن. این اسپیکرای هوشمند چندین میکروفون دارن و هنگامی که روشن بشن، همش در حال گوش کردن به صحبتای شما هستن و تقریبا میشه مثل یه آدم واقعی باهاشون تعامل داشت و ارتباط برقرار کرد. فرض کنین من یه اسپیکر هوشمند از شرکت آمازون (Amazon) خریدم. دستیار صوتی آمازون هم که با این اسپیکر هوشمند عرضه میشه و خیلی معروفه، الکسا (Alexa) نام داره. خب اسپیکر هوشمندم روشن و آنلاین تشریف داره، فقط کافیه باهاش حرف بزنم! خب این اسپیکر هوشمند به حساب کاربری من تو فروشگاه اینترنتی آمازون وصله. وقتی یه چیزی لازم داشتم، فقط کافیه بگم که الکسا برام یه فلش مموری ۳۲ گیگ و فلان بازی کامپیوتری رو از آمازون بخر. میخوام بدونم که آیا قسمت جدید سریال مورد علاقم منتشر شده یا نه؟ فقط کافیه به الکسا بگم تا توی اینترنت چک کنه و بهم اطلاع بده. میخوام به صورت آنلاین به موزیک جدید خواننده ی مورد علاقم گوش کنم. فقط کافیه به الکسا بگم تا از طریق اینترنت برام اون موزیک رو پخش کنه. امروزه خودروهای بیشتری نسبت به گذشته دارن با دستیارای صوتی محبوب سازگار میشن. کافیه این اسپیکر هوشمند رو به عنوان کمک راننده با خودم سوار ماشین کنم. وسط راه بنزین تموم میکنم، فقط کافیه از الکسا بخوام تا نزدیک ترین پمپ بنزین رو پیدا کنه! یهویی یادم می افته که لنت ترمزای ماشینم داره تموم میشه... فقط کافیه به الکسا بگم که برام لنت ترمز سفارش بده. اونم بهم میگه که اگه مثل وحشیا رانندگی نکنم، لنت ترمزا خراب نمیشه! منم که بهم برخورده، با این دستیار صوتی زبون دراز وارد جنگ و دعوا میشم که یهو پلیس جلومو میگیره و ماشینم رو متوقف میکنه! تو این سکانس آقا پلیسه ازم میپرسه که میدونی چرا متوقفت کردم؟ منم که دستپاچه شدم، تا بیام خودمو جمع و جور کنم و جواب بدم، این الکسای زبون دراز میگه: «چون ما سرعت مجازو رعایت نکردیم، توی ماشین هم مشغول جر و بحث بودیم و به همین خاطر ۲ کیلومتر عقب تر، به فرمان ایست پلیس توجه نکردیم و به جاش فرار کردیم! » می بینین چقدر این دستیارای صوتی و اسپیکرای هوشمند بانمک و باحال هستن
ایده های زیادی برای وصل کردن قسمت های مختلف شهرا به اینترنت وجود داره و اینجاست که اینترنت چیزها خیلی بزرگ میشه و دیگه ارتباط محدود به ما انسان ها با همدیگه یا ما انسان ها با ماشین ها نمیشه، بلکه ماشین ها نیز از طریق اینترنت با همدیگه ارتباط برقرار میکنن و اطلاعاتشون رو با همدیگه به اشتراک میگذارن.

بدی ها و معایب اینترنت اشیاء (IOT)

تا اینجا از خوبی ها و مزایای باحال و کاربردی اینترنت اشیاء یا به طور صحیح تر اینترنت چیزها گفتم، ولی این تکنولوژی و فناوری هم مثل اغلب تکنولوژی ها و فناوری های دیگه ای که توی دنیا وجود داره، خوبی و بدی های خودشو داره. مثل چاقو که هم میتونه برای پخت و پز استفاده بشه، هم برای کشت و کشتار  خب همونطور که می دونیم، امروزه تو عصر شبکه های اجتماعی و حضور پررنگ مردم در فضای مجازی هستیم و به همین خاطر مسئله ی امنیت و حریم خصوصی خیلی برامون مهمه. خب وقتی صحبت از اینترنت اشیاء میشه، این موضوع بیشتر از همیشه مورد توجه قرار میگیره! چرا بیشتر از همیشه مورد توجه قرار میگیره و اهمیت پیدا میکنه؟ چون در اینترنت اشیاء حجم خیلی زیادی از اطلاعات وجود داره که جمع آوری، پردازش و به اشتراک گذاشته میشه. مثال خونه های هوشمند رو به یاد بیارین. این خونه ها دائم دارن از سبک زندگی ما یاد میگیرن و در واقع از خصوصی ترین و کوچکترین بخش های زندگی ما هم اطلاعات جمع آوری میشه! یه اسپیکر هوشمند وقتی دائما روشن باشه، به همه ی حرفا و صحبتای ما گوش میکنه و دستیار صوتی اون اسپیکر دائما درحال یادگیری از ما و رفتارامون هست.
خب این وسط حجم خیلی زیادی از اطلاعات وجود داره که توسط شرکت هایی که خدماتی در زمینه ی اینترنت اشیاء به ما ارائه میدن، نگهداری میشه. اغلبشون هم میگن اطلاعات ما پیش اونا در امانه و امنیت و حریم خصوصی مشتری براشون مهمه. خب اگه همه ی این حرفای خوب به واقعیت تبدیل میشدن که الان دنیا گل و بلبل بود، در حالی که کاملا برعکسشه  امروزه تجارت اطلاعات یکی از پرسود ترین کسب و کارای دنیاست. خیلی از این شرکت ها میگن اطلاعات و حریم خصوصی مشتریان براشون خیلی مهمه، در حالی که زیر اونجایی بسیاری از این اطلاعات خرید و فروش میشه! حالا یا صداش در میاد یا صداشو در میارن، شایدم کسی نفهمه! حقیقت ماجرا اینه که فاصله ی چیزی که در حال اتفاق افتادنه با چیزی که واقعا در حال اتفاقه، خیلی زیاده  موضوع هک شدن چیزایی که جزئی از اینترنت اشیاء هستن هم یکی دیگه از این مسائل مهمه! مثلا ماشین هوشمند شما وسط خیابون هک بشه و کار دستتون بده، اونوقته که به احتمال زیاد باید از اون دنیا شاهد بقیه ی ماجرا باشین! یه مثال دیگه اینکه دستگاه های پایش سلامتی افراد که جزئی از اینترنت اشیاء هستن هک بشن، اونوقته که جون افراد زیادی توی دنیا به خطر میفته! فرض کنین سیستمای امنیتی و دوربینای مداربسته که جزئی از اینترنت اشیاء باشن هک بشن، اونوقته که میتونه هرج و مرج به پا بشه! یکی دیگه از کاربردهای مهم اینترنت اشیاء در زمینه ی پزشکی هست.
مثلا دارویی که شما مصرف می کنین، موقع وارد شدن به بدن فعال میشه تا دکتر شما بفهمه که دارو رو مصرف کردین و بعد از مصرف دارو، دما و تب بدن شما کاهش پیدا کرده یا نه. کسی با استفاده های مفید پزشکی مخالف نیست ولی ای کاش همه چیز به خوبی و خوشی تموم میشد! حتما توی فیلمای علمی-تخیلی تماشا کردین که توی بدن انسان یه تراشه ی کوچولو موچولو قرار میدن و از طریق اون می تونن شخص رو هرجای دنیا که باشه ردیابی کنن، بهش شوک عصبی وارد کنن، ذهنش رو کنترل کنن و خیلی کارای دیگه. به نظر وجود همچین تکنولوژی و فناوری پیشرفته که توی این فیلما می بینیم، خیلی دور از انتظار بیاد ولی حقیقت ماجرا اینه که اینطور نیست! فقط کافیه در مورد کاشت میکروچیپ در بدن انسان یا حیوان داخل اینترنت جستجو کنین تا متوجه بشین همچین فناوری و تکنولوژی پیشرفته ای هم وجود داره. این میکروچیپ ها یا ریزتراشه های الکترونیکی مثل دونه های برنج، به قدری کوچیک هستن که داخل قسمتای مختلف بدن قرار میگیرن و کاربردای مختلفی دارن. مثلا میشه ازش در مصارف پزشکی استفاده کرد، همچنین برای مصارف غیر پزشکی مثل جاسوسی، شنود، خواندن و کنترل ذهن، انواع و اقسام شکنجه های روحی و روانی از راه دور و... اشاره کرد.

جمع بندی

خب دیگه بیشتر از این مطلب رو کشش نمیدم، امیدوارم که تا جای ممکن با معنا و مفهوم اینترنت اشیاء یا به طور صحیح تر اینترنت چیزها آشنا شده باشین. این تکنولوژی با سرعت زیادی در حال رشده و کشورای زیادی توی دنیا در حال سرمایه گذاری روی اون هستن، داخل ایرانم دارن سعی میکنن تا زیرساخت های لازم رو فراهم کنن تا شهرای هوشمند داشته باشیم! در واقع قبل از اینکه اینترنت اشیاء به وجود بیاد و پیشرفت کنه، اینترنت خیلی با زندگی ما و فیزیک در ارتباط نبود. با توجه به سرعت خیلی زیاد پیشرفت این فناوری، ارتباط اینترنت با زندگی ما و فیزیک بیشتر شده که توی قالب مثالای متفاوت بهتون توضیح دادم که چطوری میتونه توی زندگی و بهینه شدن کارا بهمون کمک کنه! همچنین از چندتا عیب و ایرادای این فناوری نوپا گفتم که مهم ترین مشکل اون رو میشه مسئله ی امنیت و حریم خصوصی دونست. مطمئنا در آینده ای نچندان دور، زندگی بشر و انسان ها بخاطر این تکنولوژی جادویی تحت تاثیر زیادی قرار میگیره، پس چیزی که باید بیشتر از همیشه مراقبش باشیم همین امنیت و حریم خصوصی هست که هر روز داره بیشتر تهدید میشه و شاید در آینده به جایی برسیم که دیگه عملا چیزی به اسم امنیت و حریم خصوصی وجود خارجی نداشته باشه یا شایدم اصلا مهم نباشه!