توی قسمت های قبلی از مجموعه ی راهنمای خرید گوشی موبایل، تبلت و تلفن همراه به بررسی مبحث هایی مثل وزن و اندازه دستگاه، انواع دستگاه های میان رده، اقتصادی، پرچمدار و... پرداخته شد. اگه اون مطالب رو نخوندین؛ پیشنهاد میکنم حتما قسمت های قبلی رو بخونین و بعد سراغ قسمت سوم بیاین که میخوام در اون به بررسی سخت افزار دستگاه های مختلف بپردازم! توی این مجموعه مطالب به شما نمیگم با فلان بودجه ای که دارین، چه گوشی موبایلی از فلان برند بخرین. بلکه هدفم توی این مطالب اینه که به شما بگم موقع خرید گوشی موبایل یا تبلت چه معیار هایی رو مد نظر قرار بدین، چطوری دستگاه مورد نظر رو شناسایی، بررسی و انتخاب کنین. اونوقت شما آگاهی دارین، وقتی هم که آگاهی داشته باشین دیگه از بقیه نمی پرسین چه گوشی ای با فلان بودجه بخرم؟ فرق این مدل ها با همدیگه چیه؟ بهترین مارک یا برند گوشی موبایل چیه؟ و... چون شما آگاهی دارین و خودتون می تونین دستگاه مورد نیازتون رو بدون توجه به نظرات شخصی بقیه و بدون تعصب تهیه کنین. اصلا از قدیم گفتن به جای اینکه ماهی بدی دست طرف، بهش ماهیگیری یاد بده 

- راهنمای خرید گوشی موبایل، تبلت و تلفن همراه (قسمت اول)
- راهنمای خرید گوشی موبایل، تبلت و تلفن همراه (قسمت دوم)

سخت افزار و کارایی

یه کامپیوتر رو تصور کنین. توی کیس اون کامیپوتر یه سی پی یو (CPU) بزرگ وجود داره، یه کارت گرافیک مجزا و بزرگ، یه کارت صدای بزرگ و مجزا، حافظه ی رم بزرگ و مجزا و... که باعث شدن اون کیس به اون بزرگی بشه ولی اگه بخوایم همه ی اونا رو تو یه موبایل یا تبلت فسقلی جا بدیم چی؟ اونوقت باید چیکار کنیم؟ اینجاست که چیزی به اسم سیستم روی یک چیپ (System On a Chip) ظهور میکنه که به صورت مختصر به اون Soc هم میگن. اما خب این کارش چیه و چرا اینقدر تو گوشی های موبایل و تبلت فراگیر شده؟ خب همونطور که گفتم شما نمی تونین کیس یه کامپیوتر به اون بزرگی رو داخل یه گوشی موبایل یا تبلت فسقلی جا بدین، واسه همین سازندگان اومدن قسمت های مختلف مثل پردازنده‌ مرکزی (CPU)، پردازنده گرافیکی (GPU)، شبکه های بی سیم مثل وای فای (Wi-Fi)، بلوتوث (Bluetooth)، شبکه ی نسل 4 یا همون 4 جی (4G) و... رو همگی داخل یه تراشه یا چیپ قرار دادن که به اون سیستم روی یک چیپ یا Soc میگن و همین کار باعث شد که یه کامپیوتر به اون بزرگی داخل یه دستگاه فسقلی مثل گوشی موبایل، تبلت، ساعت هوشمند و... جا بشه. پس با این حرفایی که گفتم، ارتقای سخت افزاری توی گوشی های موبایل یا تبلت ها وجود نداره مگر با تعویض این تراشه که این تراشه هم درحال حاضر نمیشه عوضش کرد مگر با خرید یه گوشی موبایل یا تبلت جدید، چون همه ی این قطعات سخت افزاری یه جا و در کنارهم قرار دارن!

قطعات سخت افزاری به کار رفته در داخل دستگاه یکی از موارد خیلی مهم هستن و تاثیر زیادی در قیمت تمام شده ی گوشی موبایل یا تبلت میگذارن. خیلی از افراد میخوان گوشی سریع و قدرتمندی داشته باشن که هنگ نکنه و... واسه همین به این مورد خیلی اهمیت میدن ولی بیاین یه نگاه دقیق تر به سخت افزار دستگاه ها بندازیم:

۱. پردازنده مرکزی (CPU): خیلیامون اسم سی پی یو (CPU) رو شنیدیم و موقع خرید گوشی موبایل یا تبلت بهمون گفتن که فلان دستگاه چند هسته ای هست و چقدر قدرتمنده و... ولی این همه ی ماجرا نیست. به طور مختصر و مفید، پردازنده ی مرکزی یا سی پی یو (CPU) وظیفه ی انجام دستورات و کارهای مختلف مثل بازکردن برنامه ها و... رو در دستگاه های کامپیوتری داره که از یک یا چند هسته ی پردازشی تشکلیل شده. اول با دستگاه های شرکت اپل با سیستم عامل iOS شروع کنم. اپل در محصولات خودش از پردازنده های اختصاصی خودش استفاده میکنه که خیلی هم قدرتمند هستن و کارایی و ثبات بالایی رو هم از خودشون نشون دادن که جای بحثی باقی نمیگذاره. میرسیم به دستگاه های اندرویدی که برخلاف دستگاه های شرکت اپل از تنوع بیشتری در پردازنده ها برخوردار هستن. خب سعی میکنم بدون اینکه وارد مباحث پیچیده و فنی زیادی بشم، ماجرا رو تا جای ممکن به زبون ساده تو دستگاه های اندرویدی توضیح بدم. امروزه یه شرکتی به اسم آرم (Arm) وجود داره که کارش تولید پردازنده نیست، بلکه میاد معماری و ساختار پردازنده هارو ایجاد میکنه و گواهینامه ی استفاده از اون رو به شرکت های سازنده ی پردازنده میفروشه و اینطوریه که سازندگان دیگه وقت برای طراحی پردازنده ها نمیگذارن، بلکه با استفاده از معماری شرکت آرم شروع به ساخت پردازنده های خودشون می کنن و روی معماری آرم بهینه سازی ها و اصلاح های مختلفی انجام میدن. امروزه دیگه هر شرکتی داره با استفاده از این معماری واسه خودش پردازنده میسازه و همیش باعث شده تنوع بین پردازنده های دستگاه های اندرویدی زیاد بشه.

شرکت آمریکایی کوالکام (Qualcomm) در زمینه ی پردازنده های موبایل خیلی محبوب و معروفه و تراشه های این شرکت در اغلب دستگاه های مختلف اقتصادی گرفته تا میان رده و پرچمدار استفاده میشن. شرکت سامسونگ هم چند سالیه با استفاده از معماری آرم شروع به ساختن پردازنده کرده و از پردازنده های اختصاصی خودش به نام اگزینوس (Exynos) در محصولاتش استفاده میکنه. سامسونگ سال هاست داره روی این پردازنده ها کار میکنه تا اونا رو بهبود بده و با شرکت کوالکام در رقابت هستش ولی بازم پردازنده های کوالکام اینقدر خوب و قدرتمند هستن که سامسونگ دستگاه های پرچمدار خودش رو در دو نسخه به بازار عرضه میکنه، یکی با پردازنده های کوالکام و دیگری با پردازنده ی اختصاصی خودش یعنی اگزینوس.  شرکت هواوی هم مثل سامسونگ از پردازنده های اختصاصی خودش به نام کایرین (Kirin) در دستگاه های خودش استفاده میکنه و کمتر تمایلی به استفاده از پردازنده های شرکت کوالکام داره. البته هواوی چند سالیه تو ساخت پردازنده پیشرفت های قابل توجهی کرده و دستگاه های پرچمدار این شرکت مثل سری پی (P) یا میت (Mate) از سخت افزار قدرتمندی بهره میبرن و در حال رقابت با پردازنده های کوالکام هستن. یکی دیگه از شرکت هایی که تو کار ساخت پردازنده هست، مدیاتک (Media Tek) نام داره که بیشتر تو کار ساخت پردازنده های اقتصادی و میان رده هستش. این شرکت برخلاف بقیه؛ بهینه سازی ها و اصلاحات کمتری روی پردازنده های شرکت آرم انجام میده یا از جدیدترین معماری های این شرکت استفاده نمی کنه و همه ی این کارا باعث شده از دور رقابت با بقیه ی شرکت ها عقب بمونه و بیشتر پردازنده های اقتصادی و میان رده تولید کنه. خیلیا فکر میکنن که پردازنده های شرکت مدیاتک ضعیف و به درد نخور هستن ولی در واقعیت اینطور نیست! پردازنده های مدیاتک نسبت به قیمت خودشون کارایی و قدرت مناسبی دارن ولی قابل رقابت با پردازنده های پرچمدار مثل کوالکام و... نیستن اما در بخش اقتصادی و میان رده این شرکت عملکرد خیلی خوبی از خودش نشون داده!

خب تا اینجا بهتون چندتا شرکت تولید کننده پردازنده رو معرفی کردم که محصولاتشون توی اغلب دستگاه ها به کار میره ولی بیاین یکم هم در مورد قدرت پردازشی این پردازنده ها حرف بزنیم. اول باید این تصور که هرچقدر تعداد هسته های پردازنده بیشتر باشه یعنی اون پردازنده قدرتمند تر هستش رو کنار بگذاریم. مسئله ی مهم تر از تعداد هسته های پردازشی هستش که اون برمیگرده به قدرت اون هسته ها و اینجاست که می بینین یه پردازنده ی ۴ هسته ای از یه پردازنده ی 8 هسته ای قدرتمندتره، چون هسته های قدرتمندتری داره. پس قدرت پردازشی هسته ها مهم تر از تعداد هسته هاست. امروزه اغلب دستگاه های پرچمدار از پردازنده های شرکت کوالکام استفاده میکنن که جز قوی ترین ها در دستگاه های اندرویدی محسوب میشن. در کنار قدرت، میزان مصرف انرژی و بهینه بودن پردازنده ی دستگاه هم خیلی مهمه و اگه اینطور نباشه، اونوقت پردازنده ی دستگاه شما به سرعت باتری رو تخلیه میکنه و دمای باتری و پردازنده هم خیلی بالا میره. با افزایش دما هم کارایی دستگاه و پردازنده افت میکنه، درست مثل آدمی که هرچقدر بیشتر فعالیت کنه دمای بدنش بالا میره و خسته میشه. توی این مورد بازم شرکت کوالکام توی پردازنده های پرچمدار خودش در دستگاه های اندرویدی حرف اول رو میزنه. امروزه واسه اینکه پردازنده ها قدرتمند باشن و مصرف انرژی مناسبی هم داشته باشن، سازندگان پردازنده میان بهینه سازی های مختلفی رو انجام میدن. یکی از این بهینه سازی ها اینه که میان چند هسته ی ضعیف و کم مصرف رو برای انجام کارهای روزمره و سبک در نظر میگیرن، در کنارش چند هسته ی قدرتمند رو برای انجام کارهای سنگین مثل بازی های آنلاین و آفلاین یا ویرایش فیلم و... قرار میدن. اینطوریه که مثلا یه پردازنده ی 8 هسته ای از 4 هسته ی ضعیف و کم مصرف برای کارای سبک و از 4 هسته ی قوی و پرمصرف برای کارهای سنگین تشکلیل شده که ترکیب خیلی خوبی از قدرت و مصرف انرژی رو به ارمغان میاره.

خب تا اینجای کار همش از پردازنده های چمدار گفتم، یکم هم راجب بقیه بگم. توی دستگاه های اقتصادی از پردازنده های ضعیف و کم مصرف استفاده میشه که قیمت دستگاه کاهش پیدا کنه. این دستگاه ها اغلب از پردازنده های مدیاتک یا کوالکام استفاده میکنن و نباید انتظار زیادی ازشون داشت بلکه بیشتر برای کارهای روزمره ساخته شدن نه کارای سنگین و انجام بازی ها با کیفیت بالا و... بیشتر کارهای سبک و روزمره یا انجام بازی های سبک. توی دستگاه ها میان رده اوضاع خیلی بهتره و همینطور تنوع بیشتری وجود داره! بسته به شرکت های تولید کننده گوشی موبایل یا تبلت، این دستگاه ها از پردازنده های مختلفی مثل مدیاتک، کوالکام، اگزینوس و کایرین استفاده میکنن. میان رده ها امروزه اغلب از حداقل قدرت سخت افزاری بهره مند هستن که در شرایط عادی مشکلی براشون پیش نیاد یا هنگ نکن، همینطور کارای سنگین مثل بازی های مختلف رو هم با کیفیت مطلوب اجرا کنن. البته میان رده هام قیمت های مختلفی دارن و اونایی که گرون تر هستن، قدرتمند تر هستن نسبت به میان رده های ارزون قیمت.

۲. پردازنده گرافیکی (GPU): کار این قسمت اینه که پردازش های گرافیکی و کارهای مربوط به پردازش تصویر رو انجام بده. اگه اهل بازی هستین یا میخواین بازی های سنگین رو با بهترین کیفیت روی دستگاه خودتون اجرا کنین، این مورد رو باید خیلی جدی بگیرین! دستگاه های شرکت اپل قدیما از پردازنده های گرافیکی پاور وی آر (PowerVR) استفاده میکردن که امروزه این شرکت استفاده از این پردازنده گرافیکی رو تقریبا کنار گذاشته و از پردازنده های اختصاصی خودش در محصولاتش استفاده میکنه که با توجه به تنوع کم محصولات اپل،‌ حرفی باقی نمی مونه و پردازنده های گرافیکی این شرکت قدرتمند هستن. میرسیم به دستگاه های اندرویدی که از تنوع زیادی برخوردار هستن. اغلب پردازنده های گرافیکی که امروزه در دستگاه های اندرویدی استفاده میشن دو دسته هستن. اولی پردازنده های گرافیکی آدرنو (Adreno) که درکنار پردازنده های شرکت کوالکام قرار دارن و در بین پردازنده های پرچمدار از بیشترین قدرت گرافیکی در دستگاه های اندرویدی بهره مند هستن.

دومی پردازنده های گرافیکی مالی (Mali) هستن که معماری اون بازهم برای شرکت آرم (Arm) هستش و به غیر از این دو نوع پردازنده ی گرافیکی، امروزع کمتر دستگاهی رو می بینیم که از پردازنده های گرافیکی دیگه مثل پاور وی آر (PowerVR)، انویدیا (Nvidia) یا اینتل (Intel) و... استفاده کنه! وقتی داریم مشخصات یه گوشی موبایل یا تبلت رو از توی یه سایت می خونیم، می بینیم جلوی قسمت پردازنده گرافیکی مثلا نوشته Mali-G76 MP10 که در واقع قسمت Mali-G76 داره مدل پردازنده ی گرافیکی و قسمت MP10 داره تعداد هسته های اون پردازنده گرافیکی رو نشون میده که در این مثال ۱۰ هسته ای هستش. هرچقدر مدل این پردازنده جدید تر و تعداد هسته های پردازشی اون بیشتر باشه، یعنی قوی تره! دستگاه های پرچمدار اندرویدی که از پردازنده های گرافیکی آدرنو از شرکت کوالکام استفاده میکنن، کارهای گرافیکی و پردازش تصویر رو به خوبی انجام میدن و از پس اجرای بازی ها به بهترین کیفیت برمیان. پردازنده های گرافیکی مالی از شرکت آرم هم تنوع زیادی دارن ولی در پرچمدارن با پردازنده های گرافیکی آدرنو در حال رقابت هستن و از پس اجرای بازی ها با بهترین کیفیت برمیان. دستگاه های میان رده از قدرت گرافیکی زیادی مثل پرچمداران برخوردار نیستن ولی اغلب از اجرای بازی های سنگین با کیفیت متوسط یا بعضا نهایت کیفیت برمیان، حال بسته به قیمت و قدرت پردازنده گرافیکی به کار رفته در دستگاه، نسبت به همدیگه قوی تر یا ضعیف تر هستن. یکی از علت های کاهش قیمت دستگاه های اقتصادی؛ استفاده از پردازنده های گرافیکی ضعیف در اوناست که برای اجرای بازی های سبک یا بازی های سنگین با کیفیت پایین ساخته شدن، پس نباید ازشون انتظار زیادی داشته باشین.

۳. حافظه رم (Ram): هنوز خیلیا تصور میکنن که باید اطلاعات و فایل هاشون رو داخل رم دستگاه نگهداری کنن در حالی که این تصور اشتباهه! برای ذخیره سازی فایل هاتون باید به حافظه داخلی یا حافظه خارجی مراجعه کنین که مقدار حافظه خارجی رو میشه با کارت حافظه یا همون مموری کارت (Memory Card) افزایش داد ولی متاسفانه از قدیم به جای گفتم کارت حافظه یا مموری، بهش رم گفتن و این تصور غلط شکل گرفته. خب اما کاربرد حافظه ی رم چیه؟ مختصر و مفید بخوام بگم، یه برنامه وقتی میخواد اجرا بشه نیازمند فضا برای اجرا شدنه ولی چرا اون فضا از حافظه داخلی یا حافظه خارجی بهش اختصاص داده نمیشه؟ چون حافظه خارجی یا داخلی به اندازه ی کافی سریع نیستن که برنامه ها بخوان به سرعت داخل اونا اجرا بشن، واسه همین یه حافظه ی موقت و خیلی سریع به اسم رم (Ram) ساخته شد تا برنامه ها به صورت موقت داخل اون قرار بگیرن و بدون کاهش سرعت اجرا بشن. بخاطر همین موضوع هستش که هرچقدر ظرفیت حافظه ی رم بیشتر باشه، برنامه های بیشتری رو به صورت همزمان می تونین اجرا کنین و هرچقدر سرعت پردازش اطلاعات در حافظه ی رم بیشتر باشه، برنامه ها با سرعت بیشتری اجرا میشن. خب امروزه حافظه ی رم جز حافظه های ارزون قیمت محسوب میشن و نسبت به سابق افت قیمت زیادی داشتن، واسه همین اغلب گوشی های اقتصادی حداقل از ۲ گیگابایت حافظه ی رم برخوردار هستن. دستگاه های میان رده هم اغلب بسته به قیمت از 2 تا 6 گیگابایت حافظه ی رم برخودارن هستن.

دستگاه های پرچمدار هم از 6 الی 12 گیگابایت حافظه ی رم بخوردار هستن، این در حالیه که دستگاه های اپل تا زمان نوشتن این مقاله نهایتا از 4 گیگابایت حافظه ی رم استفاده میکنن و دستگاه های قدیمی تر اپل با 2 یا 3 گیگابایت حافظه رم بازم با سرعت خوبی کار میکنن؟ فکر میکنین علت این موضوع چیه؟ مهم ترین علت این موضع برمیگرده به سیستم عامل iOS که در دستگاه های اپل استفاده میشه و به قدری سبک و بهینه هستش که نیازی به حافظه ی رم بیشتر از 4 گیگابایت نیست. ولی خب یعنی اندروید سیستم عامل سنگینی هست که مثلا یه گوشی مثل گلکسی اس 20 (Galaxy S20) از 12 گیگابایت حافظه ی رم برخوداره؟ خب باید در جوابش بگم نه و در حال حاضر مثل دستگاه های شرکت اپل، همون ۴ گیگابایت حافظه ی رم هم برای دستگاه های اندرویدی کافیه ولی چرا سازندگاه بیشتر از این مقدار استفاده میکنن؟ خب دلایل زیادی داره، مثل همون ارزون بودن حافظه ی رم، قدرت نمایی، رقابت بین سازندگان، جنبه های تبلیغاتی و... اما مهم ترین دلیلش که شاید کسی خیلی بهش توجه نکنه یا کاربرد زیادی هم نداشته باشه اینه که شما افراد بتونین برنامه های بیشتری رو به صورت همزمان اجرا کنن! حالا این یعنی چی؟ مثلا فرص کنین یه برنامه اجرا کردین که 500 مگابایت حافظه ی رم شما رو اشغال کرده، حالا میخواین وارد یه بازی سنگین بشین که مثلا به 2 گیگابایت حافظه ی رم نیاز داره. توی این مواقع سیستم عامل بقیه ی برنامه هارو می بنده تا فضای کافی برای اجرای این بازی سنگین در حافظه ی رم ایجاد بشه. با این کار رم دستگاه تخلیه میشه و برنامه هایی که قبلا باز کردین بسته میشن. بخاطر همین موضوع هستش که حافظه ی رم با فضای بیشتر باعث میشه که شما بتونین برنامه های زیادی رو همزمان اجرا کنین، بدون اینکه بقیه برنامه ها بسته بشن. البته برنامه های موبایل اونقدرام سنگین نیستن که فکر کنین الان یه گوشی با رم 12 گیگابایتی خریدین یعنی گوشی شما از همه سریعتره و... بلکه همون 4 گیگابایت حافظه ی رم هم برای دستگاه های اندرویدی کافیه و بیشتر از این برای اجرای همزمان برنامه های زیاد استفاده میشه وگرنه در سرعت تفاوتی نداره!

خب تا اینجای کار با چندتا از قسمت های سخت افزاری موبایل آشنا شدیم و چیزای خوبی یاد گرفتیم،‌ حالا بیاین یکم بیشتر درگیر مشکلاتمون تو دنیای واقعی بشیم. هنوزم خیلیا هستن که وقتی میخوان یه گوشی موبایل بخرن میرن مثلا سراغ یه فروشنده و میگن یه گوشی خوب میخوام که هنگ نکنه، نرم افزارهای سنگین رو اجرا کنه و... اما بیاین واقع بین باشیم، این تصورات رو بگذاریم کنار و این سوالات کلیشه رو نپرسیم. الان که دارم این مطلب رو می نویسم تو سال 2020 میلادی هستیم و اغلب گوشی های میان رده و متوسط رو به بالا اینقدر قدرتمند هستن که تو شرایط عادی و نیمه سنگین و حتی سنگین هم به مشکلی برنخورن، هنگ نکن، تو اجرای نرم افزارها و کارای روزمره کم نیارن، نرم و روان کار کنن و... پس اگه یه گوشی میان رده و متوسط رو به بالا تهیه کردیم، در شرایط عادی هنگ نمیکنه و مشکلی براش پیش نمیاد مگه اینکه مرض داشته باشه، شایدم از من و شما خوشش نمیاد  اما حقیقت ماجرا یه چیز دیگست... حقیقت ماجرا اینه که وقتی من یا شما هزار جور برنامه ی مضر، بی خاصیت و غیرکاربردی رو گوشی نصب میکنیم، هزار جور تلگرام های غیر رسمی و اینستاگرام و... با یه دنیا اکانت روی گوشی نصب می کنیم، وقتی یه عالمه برنامه تو پس زمینه ی گوشی درحال اجرا هستن که حافظه ی رم رو بیخودی اشغال کردن، وقتی گوشی موبایل یا تبلت مون از صبح تا شب به شارژ وصله و مثل یه گوله آتیش تو دستمون داریم باهاش کار میکنیم، وقتی که... از این وقتی ها زیاده که نمیشه همشو اینجا بگم اما وقتی که دیگه حسابی اون گوشی بیچاره و بی زبون رو داغون کردیم، میگم که سامسونگ فایده نداره و هنگ میکنه... میگیم که هواوی فایده نداره و هاردش میسوزه... میگیم که شیائومی فایده نداره و جنس بنجل چینیه... میگیم که الجی فایده نداره و داغ میکنه... ولی حقیقت ماجرا اینه که بیشتر از اینکه اون گوشی زبون بسته یا شرکت سازنده مقصر باشه، این ما هستیم که این وسط مقصریم! مقصریم چون به روش دیوانه وار ایرانی جماعت داریم از صبح تا شب مثل تراکتور از اون گوشی یا تبلت بیچاره به هر طریقی کار میکشیم، بهش تجاوز میکنیم و... 

خب تا اینجای کار یکم ازتون به خاطر طرز استفاده ی دیوانه وارتون از اون بیل بیلک ها شکایت کردم، چندتا از قسمت های سخت افزاری یه گوشی موبایل یا تبلت آشنا شدیم و فهمیدیم چه فایده ای دارن تا با توجه به نیاز و بودجه مون اونا رو شناسایی کنیم، ولی از کجا بفهمیم این سخت افزار چقدر قدرتمنده؟ برای اینکار می تونین از نرم افزارهایی استفاده کنین اصطلاحا به اونا بنچمارک (Benchmark) گفته میشه. این نرم افزارها میان با انجام یه سری تست ها و آزمون ها روی دستگاه به شما میگن که مثلا پردازنده ی مرکزی یا پردازنده ی گرافیکی چقدر قدرتمنده یا میزان سرعت خواندن یا نوشتن اطلاعات در حافظه ی داخلی دستگاه چقدره و... که اغلب این نتایج رو با ارقام و اعداد به کاربر نشون میدن. معمولا هرچقدر این ارقام و اعداد بالاتر باشه یعنی اون دستگاه قوی تره! اگه هم گوشی رو نخریدین؛ می تونین این بنچمارک هارو از اینترنت به راحتی پیدا کنین چون افراد زیادی هستن که نتایج این بنچمارک هارو در به اشتراک گذاشتن. مورد بعدی اینکه میتونین نقد و بررسی گوشی مورد نظر خودتون رو از توی اینترنت بخونین. توی نقد و بررسی ها دستگاه از لحاظ سخت افزاری تست میشه و نتایج بنچمارک های مختلف نشون داده میشه و علاوه بر بنچمارک، عملکرد واقعی دستگاه هنگام اجرای برنامه ها و بازی های مختلف توصیف میشه. در آخر می تونین فیلم های مربوط به اون دستگاه رو به راحتی با یه جستجوی ساده داخل اینترنت پیدا کنین و درک تون رو نسبت قدرت سخت افزاری دستگاه مورد نظر افزایش بدین. چیزی که این وسط مهمه اینه که زیاد خودتون رو درگیر اعداد و ارقامی که بنچمارک ها یا سازندگان اعلام میکنن نکنین! نمیگم نتایج بنچمارک ها مهم نیست، بلکه اتفاقا خیلی همه مهمه ولی همه چیز هم فقط نتایج بنچمارک ها نیست.

این نتایج به عوامل زیادی بستگی داره مثل نرم افزار دستگاه، آپدیت های سیستم عامل، دمای دستگاه و پردازنده، تعداد برنامه های درحال اجرا، پردازش های پس زمینه و... که همگی تو نتایج این بنچمارک ها تاثیر گذار هستن، پس زیاد خودتون رو درگیر این اعداد و ارقام نکنین. خیلیا رو می بینم که میگن فلان گوشی از فلان گوشی قوی تره چون تو بنچمارک آنتوتو (AnTuTu) مثلا امتیاز 200 هزار رو کسب کرده در حالی که اون گوشی امتیاز 190 هزار رو کسب کرده! این تفاوت ها اینقدر کوچیک هستن که میشه گفت اصلا مهم نیست در حالی که بعضیا یه جوری سنگ یه برند یا گوشی موبایل رو به سینه میزنن که انگار ارث پدرشونه! ولی خب از حق نگذریم، سازندگان برای اینکه محصولاتشون رو بفروشن به این طرفدارای دو آتیشه نیاز دارن، واسه همین حسابی با این ارقام و اعداد بازی میکنن وگرنه باید برن در کارخونه شون رو ببندن! اما شمایی که دارین این مطلب رو می خونین اینجوری نباشین، واسه همینه که میگم زیاد خودتون رو درگیر این اعداد و ارقام نکنین! پس چیکار کنین؟

به جای این کارا بیاین حقیقت رو قبول کنیم! اما چه حقیقتی؟ این حقیقت که اگه مثلا من دارم یه گوشی موبایل پرچمدار از شرکت هواوی میخرم، اینقدر قدرتمند هستش که توی اجرای هیچ بازی و برنامه ای تا چند سال آینده کم نیاره، هنگ نکنه و... نه اینکه بگم فایده نداره، ضعیفه، فلان گوشی پرچمدار سامسونگ خوب و قویه! این حقیقت که اگه من دارم یه گوشی میان رده با پردازنده مدیاتک میخریم که توی بنچمارک ها و دنیای واقعی از پردازنده های کوالکام یا اگزینوس  هم سطح خودش عملکرد بهتری به جا میگذاره، نگم ضعیفه و به درد نمیخوره... این حقیقت که اختلاف های کوچیک در نتایج بنچمارک ها دلیل نمیشه که فلان گوشی ضعیف و به درد نخور باشه، کم بیاره و فلان گوشی خدا و سرور همه ی گوشی ها باشه... این حقیقت که اگه من یه گوشی ضعیف و اقتصادی چند سال پیش رو به صورت دست دوم خریدم و مثل تراکتور دارم ازش کار میکشم، نگم شرکت سازنده اش فایده نداره و گوشی هایی که میسازه هنگ میکنن و... از این حقیقت ها زیاده، فقط باید واقع بین باشیم و تعصب هامون رو کنار بگذاریم! اصلا به قول شاعر، چشم هارا باید شست، جور دیگر باید دید